Di Leud erzähln miä immä, doss si long braung füä denna Dochäbüchä. Do gibbd's moncha, di müssn dess immä laud foäleesn, monchmoll zägoä iäm Moo, dä Fraa oddä dä Nichde, hobb ich miä soong gälossd. Dess dauäd, biss si's leesn könna, biss ess nochäd flüssich geehd und biss si's donn schließlich aa fäschdanna homm.

Sächdä, do hobbdä merä däfo fo so amm Adiggl, weil dä na gleich a boä moll leesn dudd.
Bee Ess: middn Leesn du ich miä do däbei aa immä schweerä ols middn Schreim...